40 Years After (B')

για φωτο...αριστερο κλικ πανω στο υπογραμμισμενο κειμενο....
REUNION ‘69
ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
(Σε 3 αυτοτελή επεισόδια)
Κείμενα : Μάρης Παπαευαγγέλου
ΜΕΡΟΣ B'
Παρασκευή 29 Μαίου 2009 γύρω στις 12:00 το μεσημέρι και η προσέλευση καλά κρατεί. Οι βαλίτσες στην είσοδο του Morley House όλο και στοιβάζονται.


Το τσιπουράκι....

και τα θαλασσινά μας ανεβάζουν τη διάθεση. Το μούδιασμα της πρώτης επαφής μετά από τόσα χρόνια αρχίζει να χάνεται και εμφανίζονται τα σημάδια της χαλάρωσης. Φωτογραφήσεις και καλωσόρισμα από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο για να κρατάμε και τις παραδόσεις.

Έρχονται και οι τελευταίοι. Με τη μπουκιά στο στόμα επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο μας και ξεκινάμε. Ξεκινά και η βροχή μαζί μας. Όπως μας φτύνει έτσι τη φτύνουμε κι εμείς.



Φθάνουμε στην πόλη της Ξάνθης με το σούρουπο. Το «Ξενία-Ελισσώ» μας υποδέχεται. Παρατάμε τις βαλίτσες μας στα δωμάτια και με ανά χείρας τις ομπρέλες τσαλαβουτάμε στα μουσκεμένα δρομάκια της παλιάς πόλης. Σαν βρεγμένες γάτες καταλήγουμε στο καφέ του ξενοδοχείου για ένα ζεστό καφέ, ένα ζεστό τσάι, ένα ζεστό τέλος πάντων περιβάλλον.



Στο δείπνο στον πλαινό «Κήπο» είμαστε στην ώρα μας, όχι που δεν θα ‘μασταν. Η παρέα μας έχει αυξηθεί με τους Μαίρη, Λένα και Ηλία από Ξάνθη και Γιώργο και Μιχάλη από Καβάλα. Η τοπική κουζίνα έχει γεύση ανατολίτικη κι εμείς λαιμαργία ρωμαίικη. Κι οι τελευταίες συστολές με το κρασί να ρέει έχουν καταρρεύσει.

Η συνέχεια στην γνωστή Παραλία και στο πιο hot place της πόλης το «Κυβερνείο». Οι θαμώνες, όχι πάνω από 25 ετών, χαμογελαστοί κατανοούν τη διάθεσή μας και αναμιγνύονται μαζί μας. Εμείς διακριτικά διαλέγουμε τον επάνω όροφο. Ο ρυθμός είναι όμως μεταδοτικός και τα κορμιά λυγίζουν. Ο Μίμης με την πασμίνα στον ώμο το παίζει «Ψινάκης». Με χορό, γέλια, χασμουρητά και ………..κίες τερματίζει η πρώτη νύχτα. Όλοι για νάνι. Αύριο είναι μία δύσκολη μέρα.



Σάββατο 30 Μαίου 2009 εγερτήριο κατ’ εντολή της Δέσποινας στις 7:45 .Ο Μάριος πιάνεται στον ύπνο και νομίζει ότι αναζητούν τη Δέσποινα στο δωμάτιό του.

Σάββατο πρωί στη Ξάνθη σημαίνει παζάρι. Η Κατερίνα επιστρέφει με καλάθι …………….όχι.., τσεμπέρι δε βλέπω να φορεί…., ο Σταύρος με καυτές λαγάνες (θα μας φανούν πολύ χρήσιμες αργότερα), η Άννα με σαγιονάρες Burberry’s. Την υπογράφουσα την πλάκωσε το πάπλωμα κι έχασε στιγμές απείρου κάλους.



Ξεκινάμε για Σταυρούπολη αφήνοντας τη Γιολάντα στο κομμωτήριο. Φθάνουμε στη πλατεία κι αντικρίζουμε το τρένο της διαδρομής. Βέβαια το λεωφορείο είναι λίγο ψηλό, αλλά κι αυτό ρε παιδί μου πολύ κούτσικο μου φαίνεται!

Η Γιολάντα πίνει ήδη το καφεδάκι της φρεσκοχτενισμένη. Εμείς αναμαλλιασμένοι χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. Η πρώτη πάει εκπαιδευτική εκδρομή με το chou-chou train!

Από πού βγαίνει τώρα αυτό ??

- από το Chou en Lai μήπως, κινέζικα,

- από το chou, χαιδευτικά λαχανάκι μου, στα γαλλικά

- από το «τσού» με κίνηση της κεφαλής προς τα πάνω στα αρβανίτικα,

- ή από το τσου-τσου,… τι είπαμε ότι σημαίνει στα ελληνικά ρε παιδιά?

Για να σοβαρευτούμε σας παρακαλώ! Όμορφααα! Beautifulll!!



11 και υπέροχοι από μας ξεκινάμε για τον Λειβαδίτη με συνοδό μας την Ειρήνη. Το τοπίο προς την κορυφή εκπληκτικό! Η πορεία μέσα σε δάσος από οξυές μαγευτική!

Ο Γιάννης καθ’ οδόν μας ενημερώνει για τη χλωρίδα, η Μαρία για την πανίδα και όλο και κατεβαίνουμε. Η Λένα παίρνει κίτρινη κάρτα από την αρχηγό μας γιατί δείχνει ανυπακοή επειδή κόβει δρόμο στο μονοπάτι. Οι υπόλοιποι παριστάνουμε τα καλά παιδιά.

Νερό ακούμε και νερό δε βλέπουμε και ξαφνικά..!!!!

Η φύση πάντα κάνει θεαματικές εμφανίσεις. Μας κόβεται η ανάσα στη θέα. Μας κόβεται κυριολεκτικά η ανάσα στην ανηφόρα.



Συνάντηση με τους υπόλοιπους στο καταφύγιο του «Καπαδόκα».

Μας κάνουν κάτι χαρές….!!!!

Για χαμένους μας θεωρούσανε…..!!!!!



(συνεχίζεται)